فصلنامه توسعه آموزش

زمینه و هدف: آموزش بالینی قسمت مهمی از دوره‌های آموزشی دانشجویان پرستاری و مامایی و اساس مهارت‌های حرفه‌ای و شایستگی‌های بالینی در آنان می‌باشد.تربیت کارکنان باکفایت مستلزم آموزش بالینی باکیفیت بالا می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت آموزش بالینی دانشگاه علوم پزشکی زنجان از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی با شرکت 100 دانشجوی پرستاری و مامایی که به روش سرشماری انتخاب شده بودند در سال تحصیلی 92-91 در دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌های تحقیق از پرسشنامه‌ای دو قسمتی استفاده شد که بخش اول مشخصات دموگرافیک و بخش دوم شامل 33 مولفه بود که وضعیت آموزش بالینی را در 5 حیطه اهداف و برنامه آموزشی، ویژگی‌های مربی، خصوصیات محیط آموزشی، کیفیت تعاملات بین دانشجویان و سایر کارکنان و نظارت و ارزشیابی مورد بررسی قرار می‌داد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss v.17 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که ارائه اهداف درس در اولین روز کارآموزی، حضور به موقع مربی، انتظار حضور به موقع دانشجو در محل کارآموزی، تعاملات خوب مربی با دانشجویان و مهارت کافی مربی در انجام امور بالینی مهمترین نکات قوت و اهمیت ندادن به نظرات دانشجو در برنامه‌ریزی کارآموزی، عدم تقویت اعتماد به نفس دانشجو، ضعف دانشجو در تصمیم‌گیری برای برنامه‌ریزی مراقبت از بیمار، تعدد دانشجو در بخش، عدم ایجاد انگیزه کافی توسط محیط آموزشی، به‌عنوان مهمترین نقاط ضعف برنامه آموزش بالینی گزارش شدند. نتیجه‌گیری: گرچه برخی از ابعاد حرفه‌ای آموزش بالینی در سطح خوبی است، ولی هنوز نقاط ضعفی وجود دارد که زنجیره یکپارچه‌ی آموزش بالینی را دچار گسستگی می‌کند. لذا اقدامات مناسبی در جهت تقویت جنبه‌های مثبت و اصلاح نقائص، برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی ضروری است.