دکتر احمد‌رضا مبین، دکتر عباس زمانیان، دکتر محمود فرشچیان، دکتر اکرم انصار، دکتر آمنه یزدانفر،
دوره 18، شماره 72 - ( 9-1389 )
چکیده
چکیده زمینه و هدف: آکنه‌ی رزاسه یک بیماری مزمن پوستی با علت ناشناخته می‌باشد. برخی مطالعات شیوع بالای هلیکوباکترپیلوری را در این بیماران گزارش داده‌اند اما هنوز این موضوع مورد بحث می‌باشد. هدف از این مطالعه مقایسه‌ی سروپروالانس هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به آکنه‌ی رزاسه در مقایسه با افراد سالم بود. روش بررسی: با طراحی یک مطالعه مورد شاهدی تعداد 30 بیمار و 60 فرد سالم وارد طرح شدند. سپس از هریک از افراد 5 سی‌سی خون گرفته شد و آنتی‌بادی IgG ضد هلیکوباکترپیلوری به روش الیزا اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 05/14± 8/45 و میانگین سنی گروه شاهد 3/12 ±4/41 سال بود. هفده نفر (7/56 درصد) از بیماران و 52 نفر (7/86 درصد) از گروه شاهد مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری بودند، به‌طوری‌که بررسی آماری تفاوت معناداری را بین دو گروه نشان داد (002/0P=). اما میانگین سطح سرمی IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به آکنه رزاسه به‌طور معنی‌داری بیشتر از افراد سالم بود (g/ml Respectively 50/23± 87/38 و 15/174±49/139) (005/0P=). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که در بیماران دچار آکنه‌ی رزاسه علی رغم بالاتر بودن سطح سرمی آنتی بادی علیه هلیکوباکتر پیلوری، فراوانی ابتلا به این ارگانیسم در افراد سالم بیشتر از بیماران بود.
نگار فرشچی، دکتر قمر کیانی، دکتر حسین چیتی،
دوره 26، شماره 117 - ( 7-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: مشکلات روان‌پزشکی در بیماران دیابتی نوع یک (I) نسبت به جمعیت عمومی، شایع‌تر است و می‌تواند روی موفقیت درمان دیابت موثر باشد. ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی در کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش پیروی از درمان بیماران دیابتی نوع 1 شهر زنجان در سال 1395 انجام گرفت.
روش بررسی: این پژوهش به روش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون انجام شد. نمونه‌ی آماری شامل 40 نفر بیمار بود که به روش در دسترس انتخاب شدند و پس از یکسان‌سازی گروه‌ها از نظر سن، جنس، تحصیلات و مدت ابتلا به صورت تصادفی در گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. قبل از اجرای مداخله از هر دو گروه، پیش‌آزمون با استفاده از مقیاس اضطراب بک (BAI)، افسردگی بک (BDI)، پیروی از درمان موریسکی(MMAS) و پیروی از درمان کلی گاس به عمل آمد. گروه آزمایش 8 جلسه به مدت 2ماه و هر هفته یک جلسه، در جلسات واقعیت درمانی شرکت کردند. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد و داده‌ها با استفاده از آزمون‌هایMANOVA و ANOVA در نرم‌افزار SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که واقعیت درمانی موجب کاهش افسردگی و اضطراب و افزایش پیروی از درمان بیماران دیابتی نوع یک (I) می شود. همچنین بین گروه آزمایش و شاهد تفاوت معناداری دیده شد (01/0> P).
نتیجه‌گیری: با در نظر گرفتن یافته‌های پژوهش، می‌توان از واقعیت درمانی در درمان بیماران دیابتی نوع 1 که از افسردگی و اضطراب رنج می‌برند و پیروی از درمان پایینی دارند، استفاده کرد.
