آموزش بهداشت

  آموزش سلامت آن بخش از مراقبت های بهداشتی است که برتاثیر عوامل رفتاری بر سلامت تکیه نموده و با مردمی آغاز می شود که سالم بوده و علاقمند به توسعه معیارهای سلامت فردی و اجتماعی هستند و به آن ها در گسترش شیوه زندگی موثر در حفظ و ارتقای سلامت کمک می کند.

  آموزش سلامت ترکیبی از تجارب یادگیری تسهیل کننده اتخاذ داوطلبانه رفتار سالم است که منجر به تامین ، حفظ و ارتقای سلامت شده و ترکیبی از حمایت های آموزشی ، ساختاری ،اقتصادی و محیطی برای تعالی رفتار سالم است .

  آموزش سلامت هرچند وظیفه ای ایست برای تمام مراقبین سلامت اما خود علمی است که ریشه در مجموعه ای از علوم تربیتی ، رفتاری، روان شناسی ، مردم شناسی ، جامعه شناسی ، ارتباطات ، اطلاعات پزشکی و بهداشتی داشته و متناسب با توسعه این علوم و گذر دوران توسعه می یابد.

  تاریخچه آموزش سلامت :

    فعالیت های منظم مبتنی بر طرح ریزی در آموزش سلامت در سطح بین المللی پس از تاسیس سازمان جهانی بهداشت در سال 1948 آغاز شد که ایران نیز از کشورهای موسس آن بود .

  در ایران مدتها پس از تاسیس وزارت بهداری (سال 1320) عملا فعالیت های آموزش سلامت در سطح محدودی از سال 1330 به بعد آغاز شد که در ابتدا فعالیت های آن متوجه مسایل ریشه کنی مالاریا گردید و بتدریج در طی سالهای بعد فعالیت هایی نظیر بهسازی محیط ، تالیف مواد درسی و مطالب خواندنی و تهیه پوستر و بولتن را بر عهده گرفت. در سال 1340 به بعد واحد آموزش سلامت وزارت بهداری تجهیز شد و به حالت فعالتری درآمد . بلاخره در سال 1351 اداره آموزش سلامت (بهداشت ) به دفتر آموزش سلامت (بهداشت) تبدیل شده و عهده دار انجام رسالت های مربوط به آموزش سلامت در سطح کشور گردیده است.

  در مراحل اولیه ارتقاء بهداشت عمومی ، سالم سازی محیط و مبارزه با بیماری های واگیر از اهداف اصلی آموزش سلامت بوده که آن هم توسط سازمان هایی که با بیماری های سل مبارزه می کردند معمول گردید . همگام با تحولات علمی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جهان به تدریج فلسفه ، اهداف و روش های سلامت نیز دستخوش دگرگونی های زیادتری گردید .

  تعاریف و اهداف آموزش سلامت :

    سازمان بهداشت جهانی ( who ) اهداف و تعاریف زیر را برای آموزش سلامت بیان کرده است :

   - ترغیب مردم برای شرکت فعالانه در اقدامات بهداشتی به طور انفرادی و دسته جمعی به منظور حفظ سلامت فرد

   - تجهیز افراد به دانش ها و مهارت های لازم و نفوذ در گرایش های آنان به نحوی که بتوانند مسایل بهداشتی خویش را حل نمایند .

   - فراهم آوردن شرایط لازم جهت رشد خدمات بهداشتی

   - آماده کردن و تشویق مردم برای قبول و نگاه داری عادات بهداشتی

  - آگاه نمودن مردم درباره خدمات طبی و بهداشتی کشور

  - کمک به مردم در راه نایل شدن به سلامت توسط اقدامات و فعالیت های خود آنان به نحوی که بتوانند آمادگی قبول مسئولیت تندرستی خود و اجتماعی که در آن زندگی می کنند را داشته باشند